Amaç:
Konjenital diyafram hernisinde sağkalımı etkileyen olası prognostik faktörlerin belirlenmesidir
Yöntem:
İki yenidoğan yoğun bakım ünitesinde 2016-2020 yılları arasında tedavi edilen tüm konjenital diyafram hernisi tanılı hastalar retrospektif olarak çalışmaya dahil edildi. Antenatal ve doğum öyküleri, antropometrik ölçümler, fıtığın klinik özellikleri, hemitoraksa visseral herniasyon, çok düşük fetal akciğer volümü (<%15) ve ameliyat/doğum odasında pnömotoraks nedeniyle acil müdahale ihtiyacı, pnömotoraks ve pulmoner hipertansiyon gelişimi durumu ve bunların sağkalım durumu üzerindeki etkileri kaydedildi.
Bulgular:
Çalışmaya 31 hasta alındı. Pulmoner hipertansiyon (p=0,006), pnömotoraks (p=0,009), çok düşük fetal akciğer volümü (p<0,001), hemitoraksa karaciğer (p=0,024) ve mide (p=0,029) herniasyonunun mortaliteyi istatistiksel olarak artırdığı saptandı. Binomial regresyon modelinde, PTX ve hipoplastik akciğer en önemli karıştırıcı faktörlerdi (R2 McF: 0;858, p<0,001). Hastaların %19,4’ünde ameliyathanede/doğum odasında acil müdahale ihtiyacı oldu. Ölen ve yaşayan hastalar arasında postnatal ameliyat olduğu gün açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı.
Sonuç:
Postnatal ameliyat günü mortaliteyi etkilemedi. Pnömotoraks, çok düşük fetal akciğer volümü, pulmoner hipertansiyon, hemitoraksa mide ve karaciğer herniasyonunun sağkalımı azalttığı görüldü. PTX ve hipoplastik akciğer en önemli karıştırıcı faktörlerdi.
Anahtar Kelimeler: Konjenital diyafram hernisi, pnömotoraks, pulmoner hipertansiyon