Subaksiyel Servikal Omurganın Faset Dislokasyon Fraktürleri: Cerrahi Yaklaşım Kararı için Tedavi Algoritması
PDF
Atıf
Paylaş
Talep
Özgün Araştırma
P: 123-132
Eylül 2020

Subaksiyel Servikal Omurganın Faset Dislokasyon Fraktürleri: Cerrahi Yaklaşım Kararı için Tedavi Algoritması

Bagcilar Med Bull 2020;5(3):123-132
1. Bahçeşehir University Faculty of Medicine, Department of Neurosurgery, İstanbul, Turkey
2. Erzincan Binali Yıldırım University Faculty of Medicine, Department of Neurosurgery, Erzincan, Turkey
3. University of Health Sciences Turkey, Şişli Etfal Training and Research Hospital, Clinic of Neurosurgery, İstanbul, Turkey
Bilgi mevcut değil.
Bilgi mevcut değil
Alındığı Tarih: 27.06.2020
Kabul Tarihi: 06.08.2020
Yayın Tarihi: 14.09.2020
PDF
Atıf
Paylaş
Talep

ÖZET

Amaç:

Bu çalışmada subaksiyel servikal omurga (SSO) faset dislokasyon fraktürlerinde cerrahi yaklaşım seçimi algoritması geliştirilmesi amaçlanmıştır.

Yöntem:

Çalışmaya dahil edilme kriterleri şu şekildeydi: Radyolojik olarak gösterilmiş travmatik SSO faset dislokasyon fraktürü, 18-70 yaş, medikal olarak stabil durum ve izole servikal travma varlığı. Tedavi algoritması temel olarak, travmatik disk herniasyonu (TDH) varlığına ve Allen ve Ferguson sınıflamasına (AFS) göre dislokasyon derecesine göre düzenlenmekteydi. Radyolojik incelemelerde TDH saptanmazsa, cerrahi girişim öncesinde genel anestezi altında traksiyon ile redüksiyon denenmesi yapılmaktaydı. TDH varlığında ise traksiyon denemesi öncesinde anterior diskektomi yapılmaktaydı. Eğer traksiyon ile redüksiyon girişimi başarısız olursa, posterior açık redüksiyon yapılmaktaydı. AFS’sine göre distraktive fleksiyon evre (DFE) 2 fraktürlerinde anterior stabilizasyon uygulanırken, DFE 3 ve 4 dislokasyonlarda kombine stabilizasyon yapılmaktaydı.

Bulgular:

Çalışmaya 32 hasta dahil edildi. On dört hastada radyolojik incelemelerde TDH saptandı. Altı hastada DFE 2, 18 hastada DFE 3 ve 8 hastada DFE 4 faset dislokasyon fraktürü mevcut idi. Posterior açık redüksiyon 9 hastada gerekli oldu. Altı hastaya (3 TDH’si olan, 3 TDH’si olmayan) anterior stabilizasyon ve 26 hastaya (11 TDH’si olan, 15 TDH’si olmayan) kombine stabilizasyon uygulandı. Altı anterior, 7 anterior-posterior, 15 posterior-anterior ve 4 anterior-posterior-anterior yaklaşım uygulandı. Radyolojik, nörolojik değerlendirmelerde ve boyun ağrısı skorlarında tatmin edici sonuçlar elde edildi.

Sonuç:

DFE ve TDH varlığına göre oluşturulan subaksiyel faset dislokasyonları için cerrahi tedavi algoritması ile başarılı sonuçlar elde edilmiştir.