ÖZET

Sonuç:

Rektal prolapsusu olan hastanın risk faktörleri göz önüne alındığında hem laparoskopik hem de açık cerrahi yaklaşımların sonuçları benzerdir. Cerrahın deneyimine ve hastane olanaklarına göre cerrahi yöntemi seçmek gerekir.

Bulgular:

Hastaneye başvuruda en sık başvuru şikayetleri gaz kontrol bozukluğu, dışkılamada güçlük ve mukusla ıslanma idi. Fizik muayenede hastaların %12,8’inde evre 1 rektal prolapsus, diğer hastalarda tam kat prolapsus saptandı. Çalışmaya alınan 39 hastanın yaş ortalaması 36 (14-88) idi. Çalışmaya alınan hastaların 14’ü (%35,9) kadın, 25’i (%64,1) erkekti. Hastaların %53,8’ine açık karın cerrahisi yapılırken, %46,8’ine laparoskopi yapıldı. En sık kullanılan abdominal cerrahi teknik Notaras (%35,8) idi. En yaygın perineal yaklaşım tekniği Altemeier (%5,1) idi. Perineal yaklaşım uygulanan hastalar daha yaşlıydı ve hastanede kalış süreleri daha kısaydı ve sıklıkla bölgesel anestezi altında uygulanıyordu. Hastaların %10,4’ünde erken postoperatif dönemde komplikasyon gelişti. Ortanca hastanede kalış süresi 5 gün (2-19), takip süresi 13 ay (9-19) idi. Hiçbir hastada postoperatif mortalite olmadı. Laparoskopik cerrahi uygulanan hastalarda hastanede kalış süresi anlamlı olarak daha kısaydı. Erken postoperatif komplikasyonlar ve nüks açısından istatistiksel olarak fark yoktu.

Yöntem:

Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı’nda 2010-2020 yılları arasında rektal prolapsus tanısıyla ameliyat edilen 39 hastanın kayıtları geriye dönük olarak değerlendirildi. Demografik ve fizik muayene bulguları, cerrahi yöntem, postoperatif erken ve geç komplikasyonlar, morbidite ve mortalite oranları kaydedildi.

Amaç:

Rektal prolapsus, rektumun tüm katmanlarıyla birlikte anüsten çıkması ile karakterize nadir bir durumdur. Sosyal ve fonksiyonel sorunlara neden olan bir hastalıktır. Bu çalışmada, rektal prolapsus için laparoskopik ve açık cerrahi yöntemin postoperatif erken ve geç sonuçlarının araştırılması amaçlanmıştır.