ÖZET

Amaç:

Peroneal nöropati, alt ekstremitede en sık görülen tuzak mononöropatidir. Yaygın yaralanma bölgesi, sinirin yüzeysel olduğu fibula başındadır. En sık görülen etiyolojiler kompresif patolojilerdir. Tedavi planı etiyolojiye göre tasarlanır. Elektrofizyolojik incelemeler peroneal nöropati tanısında altın standart olarak kabul edilmektedir. Bu çalışmada peroneal nöropatide etiyolojik faktörleri ve elektrodiagnostik bulguları değerlendirmeyi amaçladık.

Yöntem:

İstanbul Medipol Üniversite Hastanesi Elektromiyografi Laboratuvarı’na Ocak 2016-Aralık 2019 tarihleri arasında başvuran peroneal nöropati ile uyumlu klinik özellikleri olan hastaların etiyolojik ve elektrodiagnostik test bulgularını retrospektif olarak inceledik. Polinöropatili veya diabetes mellitus gibi polinöropatiye neden olabilecek bir hastalığı olan hastalar, lumbosakral radikülopati veya pleksopatisi olanlar ve nörodejeneratif hastalığı olanlar çalışma dışı bırakıldı.

Bulgular:

Çalışmaya peroneal nöropati ile uyumlu klinik özelliklere sahip 30 hasta (19 erkek, 11 kadın, medyan yaş 30 yıl, 21-66 aralıkta) alındı. Dört (%13,3) hastada ek hastalık vardı. Medyan (minimum-maksimum) semptom süresi 20,5 (2-140) haftaydı. Peroneal sinirin etkilenen tarafı %43,3 sağ, %43,3 sol ve %13,3 bilateral idi. Peroneal sinir yaralanmalarının en sık nedeni kompresyona bağlıydı (%40). On iki olgudan beşinin olası kompresyon nedenleri iyatrojenikti. Hastaların %10’unda kilo kaybı saptandı ve bir hastada (%3,3) tekrarlayan ganglion kisti öyküsü vardı. Lezyonların yaklaşık %23’ü traksiyon yaralanmasına bağlıydı ve olguların %23’ü idiyopatikti. Elektrofizyolojik incelemelere göre, 16 olgu ağırlıklı olarak aksonal yaralanma olmaksızın demiyelinizan idi. Kalan 14 olguda (%46,6) aksonal yaralanma saptandı ve aksonal yaralanmalı olguların yarısına demiyelinizan yaralanma eşlik etti. Altı olguda hafif, 3 olguda ağır ve 5 olguda total aksonal yaralanma vardı.

Sonuç:

Kompresyon, peroneal nöropatide en sık görülen etiyolojik faktördür. Elektrofizyolojik araştırmalar ayırıcı tanıda, prognoz, tedavi planı ve iyileşmenin takibinde anahtar rol oynar. Tedavi ve takip için bir algoritma oluşturmak için elektrofizyolojik bulgular ile prognoz arasındaki ilişkiyi netleştiren daha detaylı çalışmalara ihtiyaç vardır.