ÖZET

Amaç:

Dekompresif kraniektomi (DK) kafa içi basınç (KİB) artışının tedavisinde son aşama yöntem olarak kullanılır. Ancak literatürde klinik sonuçlarla ilgili çelişkili sonuçlar vardır.

Yöntemler:

Hastanemizde Şubat 2011 ile Şubat 2017 tarihleri arasında KİB artışı nedeniyle DK uygulanan 50 olgunun klinik sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların yaşı, cinsiyeti, ek hastalıkları, girişim öncesi ve sonrası Glasgow Koma Skalası (GKS) puanları, kan basınçları, hemoglobin değerleri, radyolojik bulguları, DK zamanı, kraniektomi genişliği, yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) takip süreleri ve Glasgow Sondurum Skalası (GSS) kaydedildi. Hastalar sondurumlarına göre iyi (GSS 4-5) ve kötü (GSS 1-3) olmak üzere iki gruba ayrıldı. Bu parametrelerin gruplar arasında ve ölen ve sağkalan olgular arasında anlamlı farklılık gösterip göstermediği değerlendirildi.

Bulgular:

Toplam 50 olgunun 35’i erkek, 15’i kadındı, yaş ortalaması 40.5±22,2 idi. Olguların %68’inde neden kafa travması idi (n=34). Girişim öncesi GKS median 6 (3-15) idi. Orta hat şifti ortalama 10.3±5.1 mm idi. Olguların %72’si (n=36) acil poliklinikten yatırıldığı gün DK uygulandı. Girişim sonrası GKS median 7 (3-15) idi. Hastalar ortalama 24.4 gün YBÜ’sinde izlendi, 30 olgu ortalama 24.6 gün sonra kaybedildi. Sağ kalanlar ortalama 7.4±12.5 ay izlendi. Sağkalım üstünde etkili bulunan faktörler hastanın yaşı, DK kısa kenar uzunluğu ve DK sonrası erken dönem GKS puanı idi. İyi ve kötü sondurumu olan olgular karşılaştırıldığında sağ kalan hastaların yaş ortalaması ölenlerden anlamlı olarak küçüktü (p=0.047). DK sonrası GKS düzeyleri ölen hastalarda anlamlı olarak küçüktü (p=0.0001).

Sonuç:

Dekompresif kraniektomi uygulanan olgularda yaş, kraniektomi büyüklüğü, girişim sonrası nörolojik durum, sonucu etkileyen ve hasta seçiminde rol oynayabilecek önemli parametreler olarak saptandı.