Amaç:
Obezite tanısında sıklıkla beden kütle indeksi (BKİ) kullanılmakla birlikte, vücut yağ düzeyini ortaya koymaması dezavantajlı noktasıdır. Bu çalışmanın amaçları diyet polikliniğine başvuran, (1) 20-60 yaş grubu kadın bireylerde, BKİ ve biyoelektrik impedans analiz yöntemi (BİA) ile doğrudan saptanan vücut yağ yüzdesini (VYBİA%) kullanarak obezite durumunu ve (2) BKİ ve VYBİA% arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir.
Yöntem:
Çalışma 20-60 yaş arası 100 kadın bireyle yürütülmüştür. Bu araştırma tanımlayıcı tiptedir. Araştırma verileri ve vücut yağ yüzdesi (% BFBİA) değerleri, poliklinik BİA kayıtlarından Ekim-Kasım 2020 arasında elde edilmiştir. Vücut ağırlığı ve boy uzunluğu ölçümleri kullanılarak BKİ hesaplanmıştır. Bireylerde obezite görülme sıklığı BKİ ve vücut yağ yüzdesi (VYBİA%) kullanılarak belirlenmiştir. İstatistik olarak Pearson korelasyon testi ve tek-yönlü varyans analizi kullanılmıştır.
Bulgular:
BKİ’ye göre kadınların %53’ü, BİA ile elde edilen vücut yağ yüzdesine göre %46’sı obez bulunmuştur. BKİ ve vücut yağ yüzdesi kullanılarak saptanan obezite arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır (p=0,322). BİA’ya göre obez bireylerin ortalama vücut yağ yüzdesi (VYBİA%) %40±18 olarak saptanmıştır. BİA yöntemi kullanılarak BKİ’ye göre şişman, hafif şişman ve normal vücut ağırlığındaki kadınların vücut yağ yüzdeleri ise sırasıyla %40,4±5,30, %34,4±4,1, ve %23,2±6,2 olarak belirlenmiştir (p<0,001).
Sonuç:
BKİ ve VYBİA% birbiriyle pozitif olarak ilişkilidir. Vücut yağ yüzdesinin eşlik ettiği BKİ, kadın bireylerde şişmanlığın daha iyi bir tanımlanmasını sağlayabilir.
Anahtar Kelimeler: Beden kütle indeksi, biyoelektrik impedans analizi, obezite, vücut yağ yüzdesi